Kościół Matki Boskiej Królowej Polski w Iwięcinie

Kościół w Iwięcinie to świątynia orientowana, oszkarpowana, z zakończonym dwubocznie prezbiterium

Charakterystyczne dla okresu powstania świątyni są ostrołukowe okna oraz ostrołukowy, uskokowy portal wejściowy. Wieża kościoła ma 32 metry wysokości, dodatkowo jej hełmowi nadano znaczne pochylenie w kierunku zachodnim, by uchronić ją przed częstymi w okolicy silnymi wiatrami zachodnimi. Hełm wieży i dach nawy kościoła pokryte są gontami dębowymi. Na szczycie wieży znajduje się wiatrowskaz – ażurowy kogut stojący na kuli – z datą 1663. Elewacje wieży ozdobione zostały bogatą dekoracją z blend w zmiennym rytmie. Przykrywa ją ostrosłupowy dach, natomiast nad nawą znajduje się stromy dach, dwuspadowy. W XIX wieku po południowej stronie nawy dobudowana została zakrystia.

Oprócz przepięknych polichromii w kościele znajdują się również dzieła malarstwa sztalugowego

Na południowej ścianie nawy zobaczyć można portret Anny Cathariny ze starego rodu pomorskiego von Bulgrin, mieszkającej w pobliskim Rzepkowie. Ofiarowała ona swoją podobiznę iwięcińskiemu kościołowi jako podziękowanie za możliwość uczestniczenia do śmierci (ok. 1540 r.) w nabożeństwach katolickich, gdyż Iwięcino w epoce reformacji zachowało dłużej „starą wiarę” niż okoliczne wioski.

W predelli późnorenesansowego ołtarza głównego, pochodzącego z 1622 r., znajduje się przedstawienie Ostatniej Wieczerzy nieznanego autorstwa, typowe dla ikonografii luterańskiego Pomorza.

Na uwagę zasługuje też grupa cennych, XVII-wiecznych malarskich zdobień, z motywami roślinnymi i zwierzęcymi o znaczeniu symbolicznym, drzwiczek ław kościelnych.

Bogactwo i różnorodność zabytków ruchomych zgromadzonych na niewielkiej przestrzeni kościoła iwięcińskiego to świadectwo zmian w sztuce, a także przemian społecznych, kulturowych, religijnych na Pomorzu Zachodnim. To bezcenne obiekty – gotyckie, renesansowe i barokowe.

Wśród nich znalazły się: gotyckie sakramentarium z opracowanymi snycersko drzwiczkami, manierystyczny ołtarz z 1622 r. zdobiony rzeźbiarską i malarską dekoracją figuralną oraz ornamentalną, manierystyczna ambona wykonana w latach 1646–1650, zawierająca rzeźbiarską i malarską dekorację figuralną i ornamentalną, chrzcielnica o architektonicznej czaszy, zdobionej malowanymi płycinami ze scenami chrztu Chrystusa i postaciami 4 ewangelistów, zespół ław renesansowych z 1588 r., które zdobi dekoracja malarska z motywami figuralnymi, kwiatowymi i zoomorficznymi czy wreszcie epitafium Martina von Plathe.