Opis

W kolejnych dziesięcioleciach organy wielokrotnie ulepszano, poprawiano i remontowano, a w 1888 r. Barnim Grüneberg dokonał generalnej przebudowy instrumentu. Od tego czasu dysponował on 44 rejestrami. W 1941 roku przystąpiono do kolejnej przebudowy instrumentu, tym razem stawiając sobie za cel przywrócenie barokowej dyspozycji instrumentu według pierwotnych założeń Friedricha Breyera. Prace prowadziła firma Grüneberga ze Szczecina pod kierunkiem Rudolfa von Beckeratha z Hamburga. Zmianom podlegał również prospekt organowy – w wyniku kolejnych, nieudanych prac konserwatorskich na niekorzyść zmienił się ogólny wygląd instrumentu. W wyniku działań wojennych zdewastowany został mechanizm organowy, a większość z pozostałych piszczałek nie nadawała się do użycia. W efekcie w latach powojennych udało się uruchomić instrument w zaledwie 10 %. Dopiero w roku 1962, po okresie likwidowania szkód wojennych, udało się przystąpić do remontu organów dzięki inicjatywie parafii w Kamieniu Pomorskim i Towarzystwa im. Henryka Wieniawskiego w Szczecinie. Prace nad renowacją instrumentu powierzono organmistrzowi z Wałcza Kurtowi Berendtowi, a dwa lata później przejął je Zygmunt Kamiński z Warszawy. W 1968 r. rozpoczęto konserwację zewnętrznej obudowy organów, a od 1997 r. rozpoczęto pracę nad zrekonstruowaniem instrumentu i uzyskaniem brzmienia bliskiego barokowemu pierwowzorowi z 1672 r.