Płyta nagrobna Piotra II Nowaka, biskupa wrocławskiego w latach 1447–1456.

Lokalizacja: Katedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu, Polska
Opis: Piotr Nowak pochodził ze wsi Nowaki koło Nysy (stąd też jego nazwisko). Data urodzenia jest trudna do ustalenia. Studiował prawo kanoniczne w Wiedniu, zdobywając tytuł doktora. W 1427 r. został kanclerzem biskupa Konrada. Posiadał liczne beneficja: altarie w katedrze wrocławskiej, w Nysie i Brzegu, probostwa we Wleniu i Jeleniej Górze. W 1427 r. uzyskał kanonię w stolicy Siedmiogrodu. W 1436 r. został kanonikiem i kustoszem katedralnym we Wrocławiu. W 1438 r. Albrecht II Habsburg mianował go swoim kapelanem i dworzaninem. W latach 1437–1445 Piotr Nowak był oficjałem biskupim i wikariuszem generalnym. Pod koniec rządów biskupa Konrada był w opozycji wobec niego. W 1442 r. został prepozytem kapituły katedralnej. Po śmierci biskupa Konrada został administratorem diecezji, a następnie został wybrany na biskupa. Udało mu się oddłużyć diecezję i wykupić wiele zastawionych wsi. Ustanowił na nowo ok. 120 parafii po odbudowie kościołów zniszczonych podczas wojen husyckich. W 1453 r. zaprosił do Wrocławia Jana Kapistrana, który przez 3 miesiące głosił kazania w miastach śląskich. Dwa lata później konsekrował biskupa ołomunieckiego Bogusława Zwolę. Piotr Nowak został pochowany w katedrze wrocławskiej gdzie zachowała się jego płyta nagrobna.