Opis

Według św. Augustyna byli oni pierwszymi poganami, którym poprzez gwiazdę objawił się Bóg. Ich adoracja stanowi uznanie w Dzieciątku Syna Najwyższego. Z Ewangelii nie wynika, aby byli królami. Teologowie już od III w. nazywali Mędrców królami. Apokryficzna Ewangelia Dzieciństwa Ormiańska podaje: „Trzej Królowie Mędrcy byli braćmi. Pierwszym był Melkon, król Persów, drugim Gaspar, król Hindusów, trzecim Baltazar, król Arabów” (Ew Dz Or XI, 1). W oparciu o dzieło Pseudo-Bedy z XII w. (Collectanea et flores) imiona Trzech Króli przyjęły się jako: Kacper, Melchior i Baltazar. W średniowieczu przyjęło się upatrywać w nich reprezentantów trzech znanych wówczas kontynentów: Europy, Afryki i Azji, na co symbolicznie wskazują umieszczone pod ich stopami atrybuty: pies, akant i smok. Gwiazda, którą Magowie zobaczyli w swojej ojczyźnie, była powszechnie interpretowana jako Gwiazda Jakuba z proroctwa Balaama, którego mieli być potomkami. Według wierzeń średniowiecza narodziny władcy połączone były z wzejściem jego gwiazdy. W płockim zabytku określa ona Dzieciątko Jezus, tronujące wraz z Bogurodzicą, jako oczekiwanego Mesjasza i Pana.