Środkowa szafa ołtarza Wita Stwosza

Temat: Późnogotyckie retabulum przedstawiające sceny z życia Marii i Jezusa
Autor, szkoła, warsztat: Wit Stwosz (ok. 1448-1533)
Współtwórca: -
Styl: Późny gotyk
Data powstania: 1477-1489
Rodzaj: Ołtarz w formie pentaptyku
Materiał i technika: Drewno/snycerka, złocenia, polichromia
Wymiary: -
Sygnatury i napisy: -
Numer identyfikacyjny: -
Dział: -
Powiązania/analogie: -
Właściciel: Bazylika Mariacka w Krakowie
Prawa autorskie: Bazylika Mariacka w Krakowie
Lokalizacja: Ołtarz Mariacki (dłuta Wita Stwosza) w prezbiterium
Opis: We wnętrzu szafy ołtarzowej znajduje się monumentalna grupa rzeźbiarska przedstawiająca Zaśnięcie Najświętszej Maryi Panny w otoczeniu apostołów, a nad nią scena Wniebowzięcia. Scena rozstania ze światem ukazana została w formule podkreślającej jej cudowny charakter: Matka Boga nie spoczywa na śmiertelnym łożu, lecz omdlewa (zasypia) w trakcie modlitwy, otoczona dwunastoma apostołami. Jeden z nich podtrzymuje osuwającą się Marię, inny zaś tworzy nad nią swoisty baldachim ze splecionych ramion. Razem te trzy postaci tworzą mocną oś kompozycyjną, która ma równocześnie znaczenie symboliczne, znajdując swą kontynuację w wyobrażeniu powyżej. Tam, w otoczeniu aniołów, Chrystus towarzyszy Marii w jej wędrówce z duszą i ciałem - kolejny cud - do nieba symbolizowanego przez ażurowy las z gotyckich wimperg, fial i kwiatonów. Całości dopełniają rzeźbione postacie proroków, osadozne na krawędziach szafy.