Święty Dominik – założyciel Zakonu Kaznodziejskiego
- Lokalizacja
- Zaplecek stalli po południowej stronie prezbiterium
- Opis
- Dominik Guzman urodził się w Hiszpanii, w Caleruega, ok. 1170 r. Pochodził ze szlacheckiej rodziny mieszkającej w Starej Kastylii, a dzięki wsparciu wuja kapłana kształcił się w słynnej szkole w Palencji. Wyróżnił się zamiłowaniem do studium Pisma Świętego i miłością do ubogich. Po święceniach kapłańskich został wybrany na kanonika kapituły katedralnej w rodzinnej diecezji - w Osmie. Wraz z biskupem Osmy udali się do Europy Północnej z misjami dyplomatycznymi, powierzonymi im przez króla Kastylii. Działalność misyjna oraz dzieło ponownej ewangelizacji wspólnot chrześcijańskich stały się celami wyznaczonymi przez Dominika. Do Dominika Guzmana przyłączyli się następnie inni ludzie, w ten sposób stopniowo z pierwszej fundacji w Tuluzie zrodził się Zakon Kaznodziejski. Dominik zgodnie ze wskazaniom papieży swoich czasów - Innocentego III i Honoriusza III, przyjął dawną Regułę św. Augustyna, dostosowując ją do wymagań życia apostolskiego. 22 grudnia 1216 r. papież Honoriusz III wydał bullę zatwierdzającą nowy zakon w Kościele. 15 sierpnia 1217 r. Dominik rozesłał w głąb Europy pierwszych braci. Bracia kaznodzieje przemieszczając się z miejsca na miejsce, powracali jednak do swoich klasztorów - miejsca studiów, modlitwy i życia wspólnotowego. Stanowili oni zakon żebraczy, nie posiadali rozległych dóbr ziemskich. Tym samym stanowili dla ludzi konkretne świadectwo. Dominik umarł w 1221 r. w Bolonii, która ogłosiła go swoim patronem. Został kanonizowany w 1234 r. Zakon Kaznodziejski, przy poparciu Stolicy Apostolskiej, dotarł do wielu krajów Europy. W działalności apostolskiej święty Dominik wskazywał na pobożność maryjną. Jego spadkobiercy duchowi przyczynili się do popularyzacji modlitwy różańcowej. Ponadto podkreślał wartość modlitwy wstawienniczej o powodzenie pracy apostolskiej. Do najważniejszych cech zakonu dominikańskiego należą życie we wspólnocie, uroczyste i wspólne odprawianie liturgii, modlitwa prywatna, wypełnianie ślubów, posługa apostolska oraz nieustanne zgłębianie prawdy.
