Krucyfiks ołtarzowy
- Temat
- -
- Współtwórca
- -
- Styl
- Manieryzm
- Data powstania
- 1610
- Rodzaj
- -
- Materiał i technika
- Srebro kute, repusowane, odlewane, złocone, emalia barwna, kameryzacja, szkło
- Wymiary
- Wys. 155, rozpiętość ramion 41,5 cm.
- Sygnatury i napisy
- -
- Numer identyfikacyjny
- -
- Dział
- -
- Powiązania/analogie
- -
- Właściciel
- Katedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu
- Prawa autorskie
- Katedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu
- Lokalizacja
- Katedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu
- Opis
- Podstawa sześcioboczna, wysoka, na nóżkach na nóżkach w kształcie żebrowanych kul, ustawiona na drewnianym, stopniowanym cokole. Na jej krawędziach pełnoplastyczne figury: św. Jana Chrzciciela, św. Jerzego, św. Katarzyny Aleksandryjskiej, św. Augustyna, św. Ambrożego i św. Dominika (?) oraz wolutowe uszaki z figurkami herm. Trzon balaskowy z hermowymi uszakami w przewężeniach. Nodus zdobiony plastycznymi przedstawieniami pelikanów o rozpostartych skrzydłach, dziobiących się w piersi. Krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach, z figurą Chrystusa, zwieńczony klejnotem w promienistej glorii. Od tylnej strony na ramionach krzyża okrągłe i owalne przeszklone puszki z relikwiami świętych. Całość powierzchni krucyfiksu zdobiona motywami ornamentów roślinnych wykonanymi jako nakładki dekorowane wielobarwnymi emaliami oraz bogato kameryzowana (350 sztuk kamieni szlachetnych). Krucyfiks powstał za rządów biskupa Karola Habsburga (1608- 1625), jako jedno z najwybitniejszych dzieł Fabiana Nitscha, syna Paula, autora ołtarza głównego katedry wrocławskiej.
