Srebrny ołtarz biskupa Jerina
- Styl
- Późny renesans
- Data powstania
- 1590-1591
- Materiał i technika
- Srebro , złoto, olej na drewnie, aksamit burgundzki
- Wymiary
- Wys. 301,5 cm x szer. 376 cm
- Lokalizacja
- Katedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu, Polska
- Opis
- Manierystycznym ołtarz jest pentaptykiem, składa się z drewnianej szafy ołtarzowej, obitej bordowym aksamitem ozdobionym srebrnymi gwiazdami. Na jego tle umieszczono srebrne figury ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, Marii i św. Jana Ewangelisty. We wnękach skrzydeł również wyłożonych bordowym aksamitem i ozdobionych gwiazdami umieszczono srebrne figury św. Andrzeja Apostoła i św. Jadwigi Śląskiej (prawe skrzydło) oraz św. Jana Chrzciciela i św. Wincentego z Saragossy (lewe skrzydło). Ponadto poniżej świętych są srebrne, małe medaliony związane z fundatorem: w prawym skrzydle jego herb, a w lewym portret z profilu. Szafa główna i wnęki skrzydeł obramowano złoconymi ażurowymi ornamentami roślinnymi ze srebra. Otwarty ołtarz ma 376 cm szerokości i 301,5 cm wysokości. Główna skrzynia jest zamykana czterema skrzydłami. Srebrne figury ołtarzowe Jezusa i Marii oraz świętych: Jana Chrzciciela, Wincentego, Andrzeja, Jadwigi Śląskiej i Jana Ewangelisty, a także malarskie przedstawienia scen z życia patrona katedry św. Jana Chrzciciela i wizerunki Ojców Kościoła należą do najwspanialszych dzieł sztuki późnego renesansu na Śląsku. Zaś wolnostojąca srebrna i częściowo złocona figura Chrystusa Zmartwychstałego (Salvator Mundi) autorstwa Caspara Pfistera z roku 1625 jest nie tylko najważniejszym zachowanym dziełem tego wybitnego artysty, lecz także najwybitniejszym z arcydzieł złotnictwa wrocławskiego 1 poł. XVII w.
